Nieuw boek uit

Nieuw boek uit
4321 vragen aan 123 kunstenaars

Interview met Anna Lange



Geïnformeerd worden over de verse interviews op de blog?  
Schrijf je hier in rechts onder: 'volgen via email' (max 2 mails/maand)

Vorig interview: Pjeroo Roobjee, volgend interviews: Michèle Matyn, A.M. Maes, Sarah&Charles,...

Kunstenaar ANNA LANGE (NL 1969) heeft een expo in BruthausGallery te Waregem, From Sideway Scenery: Dusk or dawn.




HVC: Je hebt momenteel een solo in de BruthausGallery, From Sideway Scenery: DUSK OR DAWN.
Vanwaar deze titel?

AL: Sideway Scenery is de titel van mijn huidige project, dat als uitgangspunt de radicale verandering in het landschap door de aanleg van een snelweg heeft. Dit is het verbindende motief. De tweede helft van de titel slaat op de gemaakte keuze van werken uit dit meerjarige project. Dusk or dawn verwijst naar een toestand van schemer. Een wereld van verschijnen en verdwijnen.

Aanleiding voor het project Sideway Scenery was het overlijden van mijn oom en tante waar ik als kind vaak logeerde en voor wie ik als executeur-testamentair optrad. Toen ik een jaar of zes-zeven was veranderde door de aanleg van een snelweg de hele omgeving radicaal. Niet alleen werd het familiegrondstuk doormidden gesneden: de belendende boerderijen verdwenen voorgoed; er kwam een vuilnisbelt op het op het door mijn voorouders ontgonnen land en het erf van de buren veranderde in een fel verlicht bordeel.







HVC: In de begeleidende folder lezen we:
De botsing tussen commerciële expansie en angst voor verandering, vooruitgang en stilstand, positivisme en magie wordt in Anna’s nieuwe scenario naar een hoogtepunt gevoerd. Tijdens het werken hieraan ontstonden in een golf van inspiratie een reeks installaties, foto’s en objecten. We zien onder meer enkele beeldenensembles waarin neon is verwerkt.’
Wat krijgen we te zien? Kan je wat meer tekst en uitleg verschaffen bij de werken?

AL: Sideway Scenery I is een werk dat ik samen met romancier A.F.Th. van der Heijden heb geconcipieerd. Centraal staat een neontekst met een quote uit L.A. Woman van The Doors: ‘Motel, Money, Murder, Madness’. De tekst staat in de nacht, sereen en spookachtig ineen. Het is een samenballing van de vervreemding in een grootstad. Als een speer staat er een gallonstok gebruikt door wegenbouwers naast de neon. Definitief is er een wereld afgebakend en daarmee een andere wereld uitgesloten. De twee hazen zijn geen jachttrofeeën. Het zijn relicten uit een magische wereld die doodloopt in de illusie van de stad. Er is geen weg terug.

Sideway Scenery II heb ik kort voor zijn dood in samenwerking met rockdichter Lou Reed tot stand gebracht. Het is een uitermate associatieve installatie geworden, die is begonnen bij het gobelin, een erfstuk van mijn oom en tante die kinderloos zijn gestorven en ingeklemd door snelweg en industrie een boerderij achterlieten, die in alles getuigde van een verdwenen tijdperk. De winterhaas was voor mij nu een talisman van de fauna die wegvlucht uit het zoveelste landschap. De strofe uit Venus in Furs maakte voor mij de installatie helemaal af.

En zo gaat dat van beeld naar beeld. Het is steeds gebaseerd op heel veel waarnemingen en inzichten. Bij het ene beeld is het enkelvoudiger, bij het andere noodzakelijk complexer.
Zo heb ik met zowel AFTh. als Lou Reed meerdere beelden tot stand gebracht, die deels in BruthausGallery Waregem en straks, januari-februari 2017 bij Galerie Zerp in Rotterdam te zien zijn.






HVC: Anna, wat bedoel je er mee als je zegt dat heel je kunstenaarschap voortkomt uit je jeugd op een boerenerf?

AL: Opgroeien op een boerenerf is een groot voorrecht voor een kind. Je bent steeds dicht bij de elementen, bij planten en dieren. Als je daar jong bent kun je veel langer in de magie en de vrijheid van de zintuigen vertoeven. Het voedt je intuïtieve vermogens enorm.

HVC: Je hebt er zelfs enkele films op gebaseerd: XENIA en De Aardappeleters.

AL: Deze films had ik zonder die jeugd nooit kunnen maken. Maar, denk niet dat het om een soort folklorisme gaat. Voor mij is het voelbaar doen samengaan van meerdere zintuiglijke waarnemingen essentieel.
In de XENIA triptiek probeer ik bovendien drie niveaus te visualiseren die in mijn hele werk, zeker in het huidige project Sideway Scenery, een beslissende rol spelen: het magische, het mythische en het mystieke. In het magische is de wereld klein, omsloten en volledig. In het mythische breekt verte door, perspectief, er ontstaat een verdwijnpunt.
Het is de snelweg die vragen oproept naar een grotere, andere wereld. Bedreigend en verlokkelijk, vol nieuwe kennis en onvermijdelijke vervreemding. De mystiek verdicht de wereld van de vele vormen. De innerlijke ervaring wordt essentieel en geeft je anker in de wereld van voortdurende verandering. Maar deze niveaus blijven spelen in mijn werk. Het blijft cyclisch, er is geen eindpunt.

In De Aardappeleters doe ik dat met een vette knipoog, de aardappeleters gaan op ruimtevaart! Ik heb in die film ook veel aandacht gegeven aan de tastzin. Het is daarom heel bewust een stomme film geworden. 



HVC: Deze films bundelde je onder de titel XENIA a Topophony.

AL: Het gaat om een klinken van plaatsen, vandaar de titel topo-fonie. Alles is begonnen met geëtste kaarten gebaseerd op tal van fysieke plekken uit mijn jeugd en metafysische associaties daarbij. Je zou ze kaarten van de ziel kunnen noemen. Componist Louis Andriessen is er routes in gaan tekenen met het oog op een compositie, die hij op mijn verzoek heeft gemaakt voor viool en stem.
Dat is XENIA geworden die ook te horen is bij de gelijknamige film. In de kaarten heeft de legenda een sturende functie. Het is een experiment waar ik nog steeds heel blij mee ben. De kaarten als ingelijste etsplaten zijn ook in BruthausGallery te zien. Een spiegel maakt ze leesbaar. Toch zal de kijker zelf zijn inbeeldingsvermogen moeten inzetten. Het zijn oer-partituren.

HVC: Kan iedereen die BruthausGallery aandoet zomaar ‘mee instappen’ in die films?

AL: Ja, je hoeft je er alleen maar aan over te geven en dat betekent echt te kijken. Je kunt niet vluchtig zappen. Het zijn filmgedichten en iedere seconde doet er toe. In Corpus Christi probeer ik op een heel eigen manier het Katholicisme te verbinden met het cyclische. Het was de favoriete film van Jan Hoet.
Zwarte Manen, Moons Dark is de laatste film uit deze reeks en zoals vaker in mijn werk kondigt het laatste beeld een nieuw verhaal in de raamvertelling aan. Moons Dark gaat over het sterven, de transformatie naar een radicaal andere toestand.

Meteen na het maken van deze film stierven heel veel mensen om mij heen, waaronder mijn oom en tante voor wie ik de nalatenschap afwikkelde. Toen ik daar in het verlaten huis was om alle zaken eerlijk onder te brengen heb ik bij wijze van rouwverwerking de film Locus Pocus gemaakt.
De film heeft gedraaid op het Nederlands Filmfestival, maar ik heb hem nadien niet meer vertoond. Misschien uit schroom of piëteit. Het is het droevigste werk wat ik ooit gemaakt heb. Kort daarna stierf ook mijn moeder en iets later Lou Reed. Ik voelde me echt verweesd. Het was een zware tijd, die ik dankzij  het werken aan  Sideway Scenery goed te boven ben gekomen.

HVC: Momenteel werk je aan de film White Mare?

AL: Het script is al veel langer af. Maar in het echte leven loopt alles altijd anders dan je verwacht of wilt. Steeds was er iets wat mij van het filmen weerhield. Bijvoorbeeld het maken van een reeks installaties.

Nu moet ik wel gaan voortmaken, want in deze film acteren een paar van de allerlaatste ‘aardappeleters’ en die zijn echt allemaal hoogbejaard. Ik kreeg vorige week te horen dat één van mijn beoogde acteurs terminaal ziek is! Nee, in 2017 staat het verfilmen van White Mare bovenaan op mijn agenda. Ik hoop dat de goden mij welgezind blijven en mijn acteurs gezond!

HVC: Je wordt een multimediaal kunstenaar genoemd. Je richten op één specialisatie ligt je niet.
Je schrijft, fotografeert, maakt films, creëert installaties met licht, geluid en zelfs geuren. Ook hou je ervan performances op te zetten. Naar ik las wil je er ‘synesthetische’ ervaringen ermee oproepen. Wat bedoel je daarmee?

AL: Laat ik even orde aanbrengen. Voor mij is leven en werk een absolute eenheid en in die zin één lange performance. Komende vanuit een gesloten wereld was het betreden van de buitenwereld een hachelijke onderneming, een lastige zaak.
Steeds bewuster heb ik van existentiële uitdagingen, die ieder mens onvermijdelijk heeft, artistieke avonturen gemaakt. In het legerproject heb ik geprobeerd het fenomeen Krijger te onderzoeken met een radicale poëtische methode: soldaat zijn binnen het echte leger met mijn persoonlijke Ritmeesterschap. En zo werd ik ook Poëtisch Adviseur op het Ministerie van Cultuur. Die functie bestond helemaal niet.

En zo ook besloot ik Gezel te worden van mijn zelfgekozen Meester in de Beeldende Kunst: Anselm Kiefer. Hij gaf mij de wijze opdracht om mezelf in woord en beeld te formuleren. En hij wou secondanten uit de Officiële Kunstwereld. Dat zijn Jan Hoet en Rudi Fuchs geworden. Het boek Xenia is een van de uitkomsten hiervan. Het is in het S.M.A.K. nog te verkrijgen, dacht ik. En toen ik gedwongen executeur-testamentair werd heeft mij dat gebracht tot mijn huidige project Sideway Scenery.

Ik gebruik alles, alle media, die ik op een zeker moment meen te moeten inzetten. Dat is heel lastig soms, want je moet je steeds weer een nieuw medium eigen maken en steeds andere technieken leren. Enerzijds benijd ik schilders, anderzijds betreur ik ze. Zij kunnen alles doen met verf en een drager, maar het is tevens ook heel beperkt. Je grammatica blijft zeer aan banden. Ik wil behalve een verhaal altijd net zo sterk ook een zinnelijke ervaring teweeg brengen. Liefst een samengaan van meerdere zintuigen in een associatieveld.

In mijn paragone is de hegemonie van het oog alleen afgeschaft. En bovendien hebben wij geheel nieuwe media ter beschikking gekregen, die, mits geconcentreerd en intelligent ingezet – volkomen evenwaardig zijn aan de schilderkunst. In heel mijn werk is licht essentieel, ik weet dat daar met inzet van vele middelen nog heel veel te ontdekken valt.

Hilde Van Canneyt 2017

Anna Lange stelt tentoon:
Anna Lange (NL): From Sideway Scenery: Dusk or Dawn, 16.10 - 18.12.2016 in the BruthausGallery in Waregem. (België, bij Gent)

Saturday and sunday from 2.00 to 6.00 pm and by appointment

Molenstraat 84 - 8790 Waregem.




Fotolegende:
1) Sideway Scenery I
2) Sideway Scenery II
3) Pass Thru Fire
4) Registerd Trademark (from Sideway Scenery)
5) Copyright 9
6) Tryptich Xenia

 22/01/2017 - 19/02/2017 Galerie Zerp, Rotterdam
Van Oldenbarneveltstraat 120A

Er is een monografie: XENIA a Tophophony



                                                                                                                                                



statcounter